oguzkagan
Bilgili Üye
- Katılım
- 3 Ara 2017
- Mesajlar
- 347
- Tepkime puanı
- 94
- Puanları
- 7
Akşamınız güzel olsun güzel insanlar...
Çin düşünürü Lao Tzu bu öyküyü çok sever, sık sık anlatırmış.
Bir köyde bir yaşlı bir adam varmış… Çok fakir… Öyle dillere destan bir beyaz atı varmış ki,kral bile onu kıskanırmış.Kral,at için ihtiyara neredeyse hazinesinin tamamını teklif etmiş ama adam satmaya yanaşmamış.
“Bu at, bir at değil benim için,bir dost.İnsan dostunu satar mı?”
Bir sabah kalkmışlar ki at yok.Köylü ihtiyarın başına toplanmış;“Bu atı sana bırakmayacakları,çalacakları belliydi.Krala satsaydın,ömrünün onuna kadar beyler gibi yaşardın. Şimdi ne paran var,ne de atın” demiş.
Üzgün adam''Karar vermek için acele etmeyin.Sadece 'at kayıp' deyin.Ondan ötesi sizin yorumunuz ve verdiğiniz karar. Atımın kaybolması bir talihsizlik mi,yoksa hırsızlık mı bunu henüz bilmiyoruz.Çünkü bu olay henüz bir başlangıç.Arkasının nasıl geleceğini kimse bilemez'',demiş.
Köylüler ihtiyara kahkahalarla gülmüşler.Ama aradan 15 gün geçmeden at bir gece ansızın geri dönmüş. Meğer çalınmamış, dağlara gitmiş kendi kendine.Dönerken de vadideki on iki,iri kıyım vahşi atı peşine takıp getirmiş.Köylüler,ihtiyar adamın etrafına toplanıp özür dilemişler.
Sen haklı çıktın. Atının kaybolması bir talihsizlik değil,adeta bir devlet kuşu oldu senin için. Şimdi yeni bir at sürün var ve daha zenginsin demişler.
Adam;“Karar vermek için yine acele ediyorsunuz.Sadece atın geri döndüğünü söyleyin. Bilinen gerçek sadece bu.Ondan ötesinin ne getireceğini henüz bilmiyoruz.Bu daha başlangıç. Birinci cümlenin birinci kelimesini okur okumaz,bir kitap hakkında nasıl fikir yürütebilirsiniz ki'' Köylüler bu defa ihtiyarla açık açık dalga geçmemişler ama içlerinden,sahiden akılsız,diye geçirmişler.
Bir hafta geçmeden,ihtiyarın tek oğlı,vahşi atları terbiye etmeye çalışırken,attan düşmüş ve ayağını kırmış. Evin geçimini temin eden oğul,şimdi uzun zaman yatakta kalacakmış.Köylüler yine gelmişler ihtiyara;“Bir kez daha haklı çıktın.Bu atlar yüzünden tek oğlun bacağını uzun süre kullanamayacak.Oysa sana bakacak başkası da yok.Şimdi eskisinden daha fakir,daha zavallı olacaksın.” Yaşlı adam;“Siz erken karar verme hastalığına tutulmuşsunuz.O kadar acele etmeyin.Oğlum bacağını kırdı ...gerçek,şimdilik bu.Ötesi sizin verdiğiniz karar.Ama acaba ne kadar doğru.Hayat böyle küçük parçalar halinde gelir ve ondan sonra neler olacağı size asla bildirilmez.” demiş.Birkaç hafta sonra, düşmanlar kat kat büyük bir ordu ile ülkeye saldırmış.
Kral;eli silah tutan bütün gençleri askere çağırmış.Köye gelen görevliler,ihtiyarın kırık bacaklı oğlu dışında bütün gençleri askere almışlar.Köyü matem sarmış çünkü savaşın kazanılmasına imkan yokmuş.Gidenlerin ya öleceği,ya da esir düşüp köle olacağını herkes biliyormuş.Köylü ağlayarak ihtiyara gelir ve
'Yine haklı olduğun kanıtlandı.Oğlunun bacağı kırık ama hiç değilse yanında.Oysa bizimkiler asla köye dönemeyecekler.Oğlunun bacağının kırılması,talihsizlik değil, şansmış meğer.' Yaşlı adam;'İnatla,erken karar vermeye devam ediyorsunuz',demiş
"Anlayın artık;dünyada ne olacağını kimseler bilemez.Bilinen bir tek gerçek var. Benim oğlum yanımda,sizinkiler askerde.Ama bunların hangisinin talih,hangisinin talihsizlik olacağını sadece Kâderin sahibi biliyor.”...demiş.
Öyküyü anlatan Lao Tzu,şu nasihatle tamamlamış;
''Acele karar vermeyin. O zaman;en baştan kaybedenlerden olursunuz. Hayatın küçük bir parçasına bakıp tamamı hakkında karar vermekten kaçının. Kesin karar ve kesin hüküm;aklın durması halidir.Kesin Hükümler verdiniz mi, akıl düşünmeyi,yönetmeyi,dolayısıyla gelişmeyi durdurur.'Hayat sürekli akar! Değişim ve sürprizler asla sona ermez. Bir yol biterken yenisi başlar. Bir kapı kapanırken yenisi açılır. Bir hedefe ulaşırsınız ve daha yüksek bir hedefin hemen oracıkta olduğunu görürsünüz.Aceleci olmayın;geçmiş ibret,şimdi nisbet,gelecek de;muamma'dır.'
Akşamınız güzel...gönlünüz huzur...yuvanız bereketli...razı olunan kullar olmanız niyazı ile.. Saygılar...
Çin düşünürü Lao Tzu bu öyküyü çok sever, sık sık anlatırmış.
Bir köyde bir yaşlı bir adam varmış… Çok fakir… Öyle dillere destan bir beyaz atı varmış ki,kral bile onu kıskanırmış.Kral,at için ihtiyara neredeyse hazinesinin tamamını teklif etmiş ama adam satmaya yanaşmamış.
“Bu at, bir at değil benim için,bir dost.İnsan dostunu satar mı?”
Bir sabah kalkmışlar ki at yok.Köylü ihtiyarın başına toplanmış;“Bu atı sana bırakmayacakları,çalacakları belliydi.Krala satsaydın,ömrünün onuna kadar beyler gibi yaşardın. Şimdi ne paran var,ne de atın” demiş.
Üzgün adam''Karar vermek için acele etmeyin.Sadece 'at kayıp' deyin.Ondan ötesi sizin yorumunuz ve verdiğiniz karar. Atımın kaybolması bir talihsizlik mi,yoksa hırsızlık mı bunu henüz bilmiyoruz.Çünkü bu olay henüz bir başlangıç.Arkasının nasıl geleceğini kimse bilemez'',demiş.
Köylüler ihtiyara kahkahalarla gülmüşler.Ama aradan 15 gün geçmeden at bir gece ansızın geri dönmüş. Meğer çalınmamış, dağlara gitmiş kendi kendine.Dönerken de vadideki on iki,iri kıyım vahşi atı peşine takıp getirmiş.Köylüler,ihtiyar adamın etrafına toplanıp özür dilemişler.
Sen haklı çıktın. Atının kaybolması bir talihsizlik değil,adeta bir devlet kuşu oldu senin için. Şimdi yeni bir at sürün var ve daha zenginsin demişler.
Adam;“Karar vermek için yine acele ediyorsunuz.Sadece atın geri döndüğünü söyleyin. Bilinen gerçek sadece bu.Ondan ötesinin ne getireceğini henüz bilmiyoruz.Bu daha başlangıç. Birinci cümlenin birinci kelimesini okur okumaz,bir kitap hakkında nasıl fikir yürütebilirsiniz ki'' Köylüler bu defa ihtiyarla açık açık dalga geçmemişler ama içlerinden,sahiden akılsız,diye geçirmişler.
Bir hafta geçmeden,ihtiyarın tek oğlı,vahşi atları terbiye etmeye çalışırken,attan düşmüş ve ayağını kırmış. Evin geçimini temin eden oğul,şimdi uzun zaman yatakta kalacakmış.Köylüler yine gelmişler ihtiyara;“Bir kez daha haklı çıktın.Bu atlar yüzünden tek oğlun bacağını uzun süre kullanamayacak.Oysa sana bakacak başkası da yok.Şimdi eskisinden daha fakir,daha zavallı olacaksın.” Yaşlı adam;“Siz erken karar verme hastalığına tutulmuşsunuz.O kadar acele etmeyin.Oğlum bacağını kırdı ...gerçek,şimdilik bu.Ötesi sizin verdiğiniz karar.Ama acaba ne kadar doğru.Hayat böyle küçük parçalar halinde gelir ve ondan sonra neler olacağı size asla bildirilmez.” demiş.Birkaç hafta sonra, düşmanlar kat kat büyük bir ordu ile ülkeye saldırmış.
Kral;eli silah tutan bütün gençleri askere çağırmış.Köye gelen görevliler,ihtiyarın kırık bacaklı oğlu dışında bütün gençleri askere almışlar.Köyü matem sarmış çünkü savaşın kazanılmasına imkan yokmuş.Gidenlerin ya öleceği,ya da esir düşüp köle olacağını herkes biliyormuş.Köylü ağlayarak ihtiyara gelir ve
'Yine haklı olduğun kanıtlandı.Oğlunun bacağı kırık ama hiç değilse yanında.Oysa bizimkiler asla köye dönemeyecekler.Oğlunun bacağının kırılması,talihsizlik değil, şansmış meğer.' Yaşlı adam;'İnatla,erken karar vermeye devam ediyorsunuz',demiş
"Anlayın artık;dünyada ne olacağını kimseler bilemez.Bilinen bir tek gerçek var. Benim oğlum yanımda,sizinkiler askerde.Ama bunların hangisinin talih,hangisinin talihsizlik olacağını sadece Kâderin sahibi biliyor.”...demiş.
Öyküyü anlatan Lao Tzu,şu nasihatle tamamlamış;
''Acele karar vermeyin. O zaman;en baştan kaybedenlerden olursunuz. Hayatın küçük bir parçasına bakıp tamamı hakkında karar vermekten kaçının. Kesin karar ve kesin hüküm;aklın durması halidir.Kesin Hükümler verdiniz mi, akıl düşünmeyi,yönetmeyi,dolayısıyla gelişmeyi durdurur.'Hayat sürekli akar! Değişim ve sürprizler asla sona ermez. Bir yol biterken yenisi başlar. Bir kapı kapanırken yenisi açılır. Bir hedefe ulaşırsınız ve daha yüksek bir hedefin hemen oracıkta olduğunu görürsünüz.Aceleci olmayın;geçmiş ibret,şimdi nisbet,gelecek de;muamma'dır.'
Akşamınız güzel...gönlünüz huzur...yuvanız bereketli...razı olunan kullar olmanız niyazı ile.. Saygılar...
